Inleiding

In onderstaand artikel wordt ervan uitgegaan dat de lezer enige kennis heeft van A Course in Miracles en ook van hoe de Cursus het ego, de Heilige Geest, Jezus en God ziet (en dat is echt anders dan in het Christendom). Je kunt op de linkjes klikken op de woorden, want de Circle of Atonement geeft een perfecte beschrijvingen van deze begrippen in de glossary op hun website.
Voor een uitleg van wat de Cursus zélf inhoudt, kun je meer lezen op mijn website. 

(This article was originally written in English for the Story project of the Circle of Atonement and is called 'Merriment')

De gele bakstenen weg – door Valentine Laout

Leiding vragen. Het is een belangrijk aspect in de Cursus in Wonderen. Het voelt vaak als iets heel serieus, maar eigenlijk is het meestal heel luchtig, vreugdevol en geeft het een gevoel van rust om, als ik me ervoor openstel,  op leuke, verrassende manieren, een boodschap te krijgen die ik zelf absoluut niet had kunnen bedenken. Elke Cursus student die om leiding vraagt zal het op een andere manier horen. De Heilige Geest, dat deel van onze geest dat nog in verbinding staat met het goddelijke, zal altijd tot ons proberen te komen, op manieren die we het beste begrijpen of het makkelijkste horen. Veel van wat ik vraag aan leiding komt bijvoorbeeld tot me in de vorm van muziek en dat is eigenlijk heel logisch. Immers, muziek is mijn vak en hoe makkelijk is het om juist de muziek in te zetten om tot me door te dringen, met iets dat ik leuk vind? En het is zo grappig, want als ik om leiding vraag kan ik zomaar een liedje horen in mijn hoofd, dat ik bijvoorbeeld in geen 20 jaar of nog langer, heb gehoord en dat ik gewoonweg totaal was vergeten! Als ik dan de tekst ga bestuderen, moet ik heel hard lachen. de boodschap is duidelijk en precies wat ik op dat moment nodig had! Soms ontvang ik liedjes uit mijn jeugd, die ik toen honderden keren op de radio hoorde en waarvan ik de tekst toentertijd gewoon voor lief nam. De Heilige Geest gebruikt deze muziek nu echter om mij eens veel nauwkeuriger naar de tekst te laten kijken en wat er met de tekst wordt bedoeld in mijn situatie. Het is dan altijd een zeer exact antwoord op mijn vraag.


Soms moet ik geduldig wachten op leiding. Op een dag was ik onderweg in de auto en luisterde naar Robert Perry die les gaf over Werkboek les 78 “Let miracles replace all grievances.”  Eenmaal thuis nam ik een paar momenten om te reflecteren op de les - door stil te zijn en te luisteren. Dan zou er een woord komen als boodschap - een woord van God. Maar ik hoorde niets. Ik accepteerde dat gewoon en voelde me niet schuldig . Ik weet dat soms de boodschap (of een enkel woord dat op dat moment van belang is) dan op een latertijdstip komt en ik vertrouw daar ook op. Ik had mijn oefening oprecht uitgevoerd, dus ik kon er gewoon vanuit gaan dat het nog zou komen. Dat was in dit geval de volgende dag. Toen ik werd wakker in de ochtend en ineens ontsnapte er een vreemd geluid uit mijn keel, als van een duif. En op precies hetzelfde moment zag ik voor mijn geestesoog het woord ‘Dove’ verschijnen. Een seconde later hoorde ik buiten een levende duif zijn o zo geluid maken. Ik wist dat dit geen toeval was en ik moest er van binnen om lachen. Dit was hét woord voor mij. En wat een woord - duif! De duif staat immers symbool voor de Heilige Geest, dus voor mij was deze boodschap dat de Heilige Geest altijd bij me is (en bij ons allemaal trouens) en op deze manier aan me kenbaar wilde maken. Het gaf me een blij en energiek gevoel.

Maar er was nog een boodschap voor me door middel van - ja natuurlijk -  een liedje! Ik hoorde ‘Row, row, row your boat gently down the stream. Merrily, merrily, merrily, merrily, life is but a dream’.  Dat vond ik varrassend, hoezo ineens dát liedje. Dit oude kinderliedje heeft twee regels en ze passen perfect in de geest van A Course in Miracles. Dit werd mijn mantra voor die dag. Het is leuk om bij te houden welke liedjes de Heilige Geest me stuurt, zodat ik ze altijd kan onthouden. Ze zijn als opbeurende ‘gebedjes’. Ze helpen me de juiste richting op te gaan.

Zelfs in de meest moeilijke tijden, toen ik echt even heel veel verdrietig was, hielp de Heilige Geest me de zaken van een luchtige kant te zien. Toen ik me tot hem keerde terwijl de tranen over mijn wangen rolden, stuurde hij - je gelooft het niet - het nummer: “Always Look on the Bright Side of Life” by Monty Python. Terwijl ik me wendde tot de tekst, begreep ik dat we zelfs in diepe ellende voorbij de droom kunnen kijken. Ik voelde me ellendig, maar plotseling was er een diepe vrede die over me kwam. Door mijn tranen heen moest ik gewoon lachen, toen ik luisterde naar dat oh zo bekende nummer uit de film ‘Life of Brain’. Het gaf me zo’n vertrouwen dat alles goed zou komen. Het was al goed, op dat moment, dat kon ik voelen. Mijn ego had me erin geluisd en het had gevoeld alsof de ellende diep was. In werkelijkheid was iedereen helemaal OK en veilig. Ik besloot op dat moment dan ook dat ik geheel vertrouwde op dit luchthartige proces, zelfs al zag ik nog niet een antwoord in mijn leven. Maar heel snel daarna, vielen de dingen inderdaad geheel op hun plek en het wonder van diepe vrede nestelde zich in mijn geest.

Na afloop vond ik het werkelijk hilarisch dat de Heilige Geest juist dit liedje had uitgekozen uit de film 'Life of Brain’ waarin een van de karakters (Eric Idle) aan het kruis hangt en dit nummer zingt. Het is een parodie op Jezus’ kruising. Door hier een grap van te maken, kon ik ook om mijn eigen ellende lachen. Wetende dat dit een boodschap was van de Heilige Geest, werd dit nog duidelijker voor me. Deze grap - dit liedje - had meer waarheid in zich dan te geloven dat de kruisiging alles te maken had met zonde, schuld en dood. Wij lijken altijd maar te vergeten dat Jezus is opgestaan! De lied-tekst “There's something you've forgotten. And that's to laugh and smile and dance and sing…”, klinkt zo waar. In A Course in Miracles staat geschreven “Into eternity, where all is one, there crept a tiny, mad idea at which the Son of God remembered not [i.e., forgot] to laugh.” (T-27.X.6:1) 

Het viel voor mij zo op z'n plek allemaal, het hielp me zeer. Niet alleen was het een diepgaande boodschap die ik zelf niet had kunnen verzinnen, maar het bracht tevens die humor, lichtheid en vreugde mee, die ik blijkbaar nodig heb. Waarschijnlijk neem ik anders de zaken gewoonweg veel te serieus in het leven. Zoals een van die dagen dat ik, in mijn dagelijks praktiseren van de Cursus, weer eens vol weerstand zat.

Ik had echt even geen behoefte in het vragen van leiding! Uiteindelijk liep de dag natuurlijk totaal niet zoals ik wilde en riep ik uit “Jezus help me alsjeblieft, ik weet het even niet meer!” Toen hoorde ik ineens in mijn hoofd de woorden ”Pak gewoon mijn hand”. Het was Jezus en ik zag een beeld in mijn hoofd dat ik zijn hand vastpakte. Hij vertelde me dat ik even "alles uit mijn handen moest laten vallen" en in de plaats daarvan zijn hand moest pakken. Dan zouden de dingen beter gaan. Plotseling hoorde ik het liedje “I wanna hold you hand’ van The Beatles in mijn gedachten. Tijdens de lunch zette ik even de TV aan. Er werd een oud programma uitgezonden uit de jaren 60, waarin een liedje te horen was: “I Wanna Hold Your Hand” van The Beatles. Wat een verrassing! Maar ik wist dat het geen toeval was. Later die dag vertelde ik dit aan mijn toen dertien jarige dochter: ze lachte heel hard en zei: “Mam, Jezus heeft echt een geweldig gevoel voor humor!” Ik ben het geheel met haar eens.

Ook een moeilijk moment om leiding te vragen is in mijn werk. Ik hou van mijn baan, ik werk met jazz- en klassieke artiesten, promoot hun muziek en maak plannen, over wat we met ze gaan opnemen etc. Maar het is een hectische, drukke baan en het is soms moeilijk om kalm te blijven. Er zijn dus ook best dagen dat ik helemaal mijn dag niet heb. Ik reageer dan op alle impulsen die binnenkomen, werk veel te lang, neem geen pauzes en dan aan het einde van de dag ben ik zo ontzettend moe. Dat is niet zo vreemd natuurlijk. Toen ik weer eens zo’n ik-vergeet-leiding-te-vragen dagen had, besloot ik gelukkig wel om hulp te vragen. Het eerste wat kwam was dat ik een doel moest vaststellen, vooraf. Ik moest duidelijk voor ogen hebben wat voor een dag ik wilde. Toen herinnerde de Heilige Geest me eraan dat mijn functie in mijn werk eigenlijk puur “het verbinden van punten” is. Eigenlijk doet het er niet eens zoveel toe wat ik doe, maar ik ben in mijn werk een kanaal van verbinding tussen mensen en dat doet ertoe. Het samenbrengen van mensen. Ik ben dus eigenlijk perfect op mijn plek in mijn werk! Ik voelde een opluchting en ik kon veel rustiger ademen en goed mijn dag ingaan. En ik had het doel voor ogen van de vreugde van de verbinding die ik voor anderen kon zijn. Om het geheel af te sluiten kreeg ik nog een liedje door. Het was het nummer ‘Gold’ van Spandau Ballet. In het refrein stond het stuk tekst waar het in dit geval om ging:

“Gold,
Always believe in your soul 
You've got the power to know 
You're indestructible 
Always believe in, 'cos you are 
Gold  
Glad that you're bound to return 
There's something I could have learned 
You're indestructible, always believing”

Vooral de woorden ‘indestructible” en het zinnetje “glad that you bound to return” vielen me op. Het voelde voor mij als met elke juiste, liefdevolle beslissing die ik maak, stappen te zetten richting thuis - richting God. En dat doe je wanneer je anders naar de dingen kijkt, zoals ons door de Cursus wordt geleerd. En leiding vragen helpt hierbij enorm, dus waarom dat nalaten?

Het geeft me zo’n fijn gevoel dat leiding vragen elke keer iets makkelijker wordt als ik het doe. En het is zo mooi dat de Heilige Geest en Jezus alles uit de kast halen om mijn aandacht te trekken. Ze willen gewoon dat ik zingend, vrolijk en speels door het leven ga en plezier maak, op mijn weg terug. Ik hoop dat ik een hand kan uitsteken in mijn leven en mensen kan vragen of ze met me meehuppelen: “Come on and ease on down, ease on down the road”. Dit laatste liedje, uit de film The Wiz, plopte in mijn hoofd terwijl ik dit aan het schrijven was. Ja hoor daar is er weer een! Lees gewoon de tekst van het refrein en haak in, dan huppelen we samen verder op de gele bakstenen weg, of welke weg dan ook:

“Come on and ease on down, ease on down the road 
Come on and ease on down, ease on down the road 
Don't you carry nothing that might be a load 
Come on, ease on down, ease on down, down the road”

 
“He bids you bring each terrible effect to Him, that you may look together on its foolish cause, and laugh with Him a while.” T-27.X.9:3

Tekening/drawing: © Noa